Ahmet Ümit~ Çıplak Ayaklıydı Gece

Çıplak Ayaklıydı Gece

     Ahmet Ümit' in yine güzel bir kitabını bitirdim bugün. Çıplak Ayaklıydı Gece, 12 Eylül darbesini yaşamış insanların gerçek hikayelerinin anlatıldığı, 9 kısa hikayeden oluşan bir kitap. 

     Ahmet Ümit 12 Eylül'ü solcuların dilinden anlatmış. Hikayelerin tamamı için aynı yorumu yapamasam da oldukça güzellerdi. Ahmet Ümit' in kaleminden çıkar da okunmaz olur mu hiç?

     12 Eylül darbesini yaşamış, inançlarıyla hayatları arasında kalmış, gün yüzü görmeden kaçıp saklanmaktan başka çaresi olmayan, inançlarının gerçekleşeceği günün hayaliyle yaşayan insanların hikayeleri..

     Kitabın yakın tarihimizi anlatması bir yana da, o olayları yaşayan insanların psikolojisini anlatması apayrıydı. 

     Her öykünün başında birer söz mevcut bu hikayeleri özetleyen aslında. Bazılarını ve seçtiğim bir kaç alıntıyı paylaşmak istiyorum:

" Kaç arkadaş bıraktık,  
   bu kentin kırmızı topraklarına? 
   Kaç gülüş söndü yüzümüzde?"

" ..Varsın Moskova' da Mc Donalds' ın önündeki kuyruk, Lenin' in Mololesi' nden daha uzun olsun.. Ben yine de insanlığın savaşsız, sömürüsüz bir dünyayı kuracağına inanıyorum."

"Göklere inanırdım eskiden,

 ama sen  denizlerin derinliğini gösterdin bana."

" Haykırmaz olsa da kulaklarında martılar  Gümbürdemez olsa da dalgalar kıyılarda;
  Çiçeklerin fışkırdığı yerde bir çiçek bile
  Kaldırmaz olsa başını çarpan yağmura;
  Deli de olsalar, ölü de çiviler gibi
  Baş verecektir kişilikleri kır çiçeğinden sürer gibi;
  Çıkacaklardır güneşe, tükeninceye dek güneş,
  Ölüme kalmayacaktır bu dünya."

" "Che'yi bilirsin," dedim. " Hepimizin yüreğinde bir Che vardır." .. Neşeyle bir şeyler anlatıyordu. Sevinçle gülümsedim gözlerindeki Che' ye. "Biliyorum " dedi. Ve Che kayboldu gözlerinde.  "