Orhan Pamuk ~Masumiyet Müzesi

İlk Orhan Pamuk kitabım Masumiyet Müzesi oldu. Bu kitabı sevemedim ben. 

     Kitabı okurken iyi ya da kötü karakter olsun bir saygı duymalıyım karaktere. Genelde de duyarım zaten. Ama ne Kemal' e, ne de Füsun' a saygı duyamadım. Aşklarını, duygularını eleştirmekten kitaptan zevk alamadım. Kemal' in karakterine karşı ciddi bir nefret duydum diyebilirim. Sevemedim işte. Aşk' ı cinselliğe indirgemesiydi en çok sinirimi bozan. 

     Hikayeyi, karakterleri sevemedim ama enteresan bir fikri vardı kitabın. Müze gezer gibi yapılmış. Fikir gerçekten çok hoş ama ne yazık ki çok uzun uzadıya yazılmış bu kitap. 100 150 sayfa olsaydı belki insanlar kitabı yanına alır, müze rehberi gibi de okuyabilirdi ama bu kadar uzun bir kitabın arasına katılan bilgileri seçmek, hatırlamak gerçekten zor. Kitabın uzatılması konuyu da sıkıcılaştırmış zaten. 

     Zoraki bitirdim ki her kitaba bir saygım vardır. Bitirmek için elimden geldiğince çabalarım ilgimi çekmese bile. Bu kitabı bitirmemde tek amaç vardı yazarın üslubunu tanımak. Kitabın konusu gereği, biyografik içeriğinden dolayı, üslubu da pek bir yavandı. Bana hitap etmediği gerçek ama ön yargı da oluşturmak istemem kimsenin üzerinde.

     Betimlemeleri çok seven biri olarak betimlemeden soğuduğumu söylemeden geçemeyeceğim. Bir öpüşmenin bile 2 sayfa anlatıldığını ilk defa görüyorum desem yeri. Fazlasıyla konudan koparan betimlemelere sahipti kitap. Kemal' in sevgi adı altında Füsun'a beslediği cinsel arzuları ve betimlemeler kitabı okunması zor bile hale getirdi benim için. 6yıllık emeğe harikulade bir kitap yakışırdı doğrusu.

     Keyifli ve kitaplı günler..